. - Senin Gibi Olabilsem

SENİN GİBİ OLABİLSEM

Bir pazar günüydü.Şermin parkta bisikletiyle geziyordu.Önüne ondan daha büyük bir kız çıktı.Bisikletinin önüne geçti. Sert bir sesle:

‘İn bisikletten’dedi.İn diyorum!

Şermin çok korktu,çok.Kimdi bu fena çocuk?Karşı mahallenin yaramaz Yasemin’iydi.Bisikleti Şermin’in elinden hızla çekip aldı. Üzerine bindi. Dönüp dolaşmaya başladı. Şermin’in yanından geçerken elleriyle acayip işaretler yapıyordu. Derken beklenmedik bir şey oldu.Yasemin, kenardaki bir taşa hızla çarptı. İlerideki kuyuya yuvarlandı.

Şermin önce korktu.Sonra var gücüyle kuyunun yanına koştu.Kuyu derindi.Yaramaz Yasemin kuyunun dibinde ağlıyordu.Şermin, dedesini hatırladı. Yerde yatan bisikletine baktı.Sağlamdı.Bisikletine bindi.Hızla eve doğru sürdü.Daha eve varmadan uzaktan bağırdı:

Dedeee! Bir çocuk kuyuya düştü! Koş dede! Kurtar onu!

Dedesi geldi.Yasemin’i kuyudan çıkardı.Yasemin susuyordu.Çok utanmıştı.Şermin’e çok kötü davranmıştı.Şermin ise ona yardım etmişti.Yasemin:

Sen çok iyi bir arkadaşsın,dedi.Ben de senin gibi olabilsem!